Ik wil absoluut eens iets vertellen dat me hoog zit. Over de hoogslapers van onze meisjes.
Onze beide meisjes sliepen elk al in een groot bed: Louise in eentje dat nog van mijn nonkel was, Elisabeth in eentje dat vroeger op haar papa zijn kamer stond.
Ze vonden dat niet zo leuk, het waren oude, gewone bedden.
En dus beloofden we hen een hoogslaper. Ik trok naar een alombekende meubelwinkel en mikte met de hulp van een bereidwillige medewerker alle kartonnen met onderdelen in mijn auto. Klein probleem, ook al heb ik een degelijke koffer, 2 bedden in stukken waren toch teveel. Oeps.
Dan toch maar mijn man gebeld om de resterende stukken in zijn auto te proppen. De rest van de week mocht hij dan de puzzels in elkaar steken. Tot grote blijdschap van de twee meisjes.
Ze slapen er nu ongeveer een jaar in.
Voordelen van een hoogslaper
- een nieuw, modern bed
- extra bergruimte ingebouwd in het bed
- een bijhorend bureau waarop ze hun huiswerk kunnen maken
- leuk met dat laddertje
Nadelen van een hoogslaper
Zelf zie ik vooral wat nadelen
- ik kan ze ‘s avonds geen kus meer geven als ik laat thuis kom, zonder op een stoel te gaan staan en dus bijna te verongelukken
- ze bewonderen terwijl ze slapen om dan zelf met een megaglimlach in bed te kruipen, zit er ook niet meer in (hoewel ik het af en toe toch niet kan laten om op de eerste sport van de ladder te gaan staan om een glimpje op te vangen)
- ik kan niet meer naast hun op bed zitten om een boek voor te lezen of naar hun verhalen te luisteren (al kruip ik eerlijk gezegd af en toe toch naar boven als ze nood hebben aan dat luisterend oor, en heb ik soms wat moeite om niet vast te raken op de ladder …)
- het is veel moeilijker om dat bed op te maken
- als ze in slaap vallen, kunnen we ze niet meer in bed leggen
- ze raken zelf niet zo snel uit bed indien ze zo nodig moeten of ziek worden (echt gebeurd en niet aan te raden).
Voorlezen doe ik nu dus noodgedwongen naast het bed en soms komen ze dan gewoon mee in het zeteltje zitten of luisteren ze van boven. Maar dat laatste vind ik veel minder gezellig.
Ik zou dus zeggen, bezin eer je eraan begint. Ik mis een paar fijne gewoontes.
Ik herken het helemaal! Wij hadden twee dezelfde eenpersoonsbedden van Ikea, ik had hun kamer (zoontje en dochter slapen samen) ingericht zodat er geen jaloezie kon zijn en hoppa, dochterlief wil een jaar geleden per se een hoogslaper. En ja, ik heb dan maar toegegeven, al deden we haar ‘lage’ bed nog niet weg. Het voorlezen van verhaaltjes kan hier nog op het bed van mijn zoontje, maar vooral dat ‘s avonds geen zoentje meer kunnen geven als ze ver weg ligt ofzo, vind ik ook erg. En opdekken, ja da’s echt niet makkelijk. Maar ze is er zoooo blij mee! Onder haar bed heb ik een matras liggen en daar heb ik lintjes voor hangen, daar liggen al haar knuffels op. Een bureau zou er niet onder passen, dus het hare is niet ZO hoog denk ik.
hoi Davina, blij om te lezen dat ik niet alleen ben hiermee. Ik wou alleen dat ik daar op voorhand over nagedacht had. Ik bekeek het uit hun perspectief, ik heb zo’n hoogslaper altijd geweldig gevonden en zij zijn er ook blij mee!
Ja, dat bed opmaken – wat een hel! HIer ook één half-hoogslaper.